بیماری هابیماری های محصولات زراعی

زنگ زرد،زنگ نواری یا خطی گندم

Strip rust

زنگ زرد گندم

عامل بیماری:
Puccinia striiformis f.sp tritici
زنگ زرد یا نواری یکی از مهمترین بیماری های گندم به خصوص در مناطق سردسیر می باشد. از لحاظ اقتصادی این بیماری در گندم بسیار اهمیت دارد. در سراسر دنیا سالیانه بیش از 5 بیلیون دلار خسارت در اثر این بیماری و سایر زنگ های غلات ایجاد می شود. چرخه زندگی زنگ ها بسیار پیچیده می باشد که مراحل مختلف اسپوری و میزبان های متعددی را شامل می شود. به این پیچیدگی باید نژادهای فیزیولوژیکی متعدد با بیماریزایی و گسترش گوناگون، بر روی میزبان های متفاوت را نیز اضافه نمود.
نشانه های بیماری:
  • نخستین نشانه های زنگ زرد یا نواری جوش های زرد رنگی می باشد که در ادامه با پیوستن به یکدیگر به صورت ردیف هایی روی اندام های مختلف گندم مانند برگ، غلاف ساقه، خوشه، گلوم و گلومل و حتی ریشک ها ظاهر می شود.
  • جوش های بالغ باز شده و گردهای زرد تا نارنجی رنگی را آزاد می سازند.
  • بافت های آلوده ممکن است قهوه ای شده و خشک شوند و یا گیاه دچار تنش شود.
  • آلودگی شدید ابتدای فصل می تواند سبب توقف رشد گیاه گردد.
  چرخه بیماری و شرایط مناسب برای گسترش زنگ زرد گندم:
قارچ عامل بیماری می تواند به صورت میسلیوم غیرفعال روی گندم زمستانگذرانی کند. زنگ زرد یا نواری گندم معمولا در ارتفاعات و مناطق سردتر بیشتر رایج است. این قارچ هنگامیکه دمای شب کمتر از 15 درجه سانتی گراد باشد پایداری بسیاری دارد. در مقایسه با سایر زنگ ها، زنگ زرد در دماهای پایین تری توسعه پیدا می کند.
دمای مناسب برای جوانه زنی و رشد یورودینیوسپورهای این قارچ 7 تا 15 درجه سانتی گراد است. همچنین بیماری در دماهای بین 10 تا 16 درجه سانتی گراد به سرعت گسترش پیدا می کند.
یورودینیوسپورهای این قارچ با انتقال توسط باد روی گیاهان دیگر، منجر به آلودگی های جدید می شوند. شبنم سنگین و یا بارندگی زیاد می تواند گسترش بیماری را تسریع نماید.
هنگامیکه دما برای مدتی طولانی بین 21 تا 23 درجه سانتی گراد باشد، آلودگی و گسترش این بیماری متوقف می شود.
روش های کنترل زنگ زرد گندم: 
  • استفاده از ارقام مقاوم یکی از بهترین راه ها برای کنترل این بیماری است.
  • کنترل زنگ زرد در مقایسه با زنگ قهوه ای توسط قارچ کش ها آسان تر می باشد زیرا که قارچ عامل بیماری زنگ زرد پوستول های خود را در قسمت سطحی برگ قرار می دهد در حالیکه در زنگ قهوه ای این پوستول ها در متراکم ترین و واکسی ترین بخش میانی برگ قرار می گیرد که نفوذ قارچ کش به آن ها دشوارتر است.
  • جهت کنترل شیمیایی این بیماری می توان از قارچ کش هایی مانند پروپیکونازول به نسبت 0.5 لیتر در هکتار، تبوکونازول به نسبت 1 لیتر در هکتار و سایپروکونازول به نسبت 0.5 لیتر در هکتار استفاده نمود.

امتیاز کاربران: 4.2 ( 1 رای)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا